"Szczęście, opowiadaj! Ale szybko..." (recenzja książki "Krok do szczęścia")

Tęskniliście za zapachem szarlotki, pomarańczowym Słońcem zachodzącym nad morzem a może za kochaną Panią Irenką czy też głośną i pyskatą Dominiką? Ja tęskniłam bardzo. Może dlatego tak bardzo ucieszyłam się, gdy dostałam w swoje ręce drugą część książki Alibi na szczęście – Krok do szczęścia i wreszcie mogłam zacząć czytać.

Hania z Mikołajem wracają znad morza. Mikołajowi wydaje się, że teraz już nic nie stoi na przeszkodzie, by byli razem. Jednak Hania nadal przed nim ucieka. Cały czas stara się rozliczyć z własną przeszłością. Powoli zaczyna przypominać sobie słowa Mikołaja, jego głos, jego oczy. Po raz pierwszy przegląda ślubne zdjęcia. Zaczyna o nim mówić. Pozwala sobie na wspomnienia. I kiedy czytelnikowi wydaje się, że para nareszcie zazna szczęścia, autorka rzuca im kłody pod nogi. A to wysyła Mikołaja na 3 miesiące za granicę, a to wpędza go w chorobę. Zakochani nie poddają się jednak i potem już wspólnie walczą o swoje uczucie.

Jednocześnie trwają przygotowania do ślubu Dominiki. Hanka, ciesząc się szczęściem przyjaciółki, przypomina sobie, jak to było, kiedy to ona szykowała się do tego najważniejszego dnia w życiu. Staje jednak na wysokości zadania i ślub jest perfekcyjny. Dominika po uroczystości skupia się już tylko na Tomaszku, którego nosi pod sercem. Natomiast Hanka, porządkując pudełka na dnie szafy, odkrywa, że jej rodzice wiele lat temu adoptowali jej przyjaciółkę. Ma prawdziwą siostrę! Ale pudełko z szafy skrywa jeszcze jedną tajemnicę, o której Hanka dowie się, gdy pójdzie pod wydrukowany na wizytówce dr Florenckiej adres.

Kiedy zaczynałam czytanie książki Krok do szczęścia obawiałam się trochę, że może nie powtórzyć sukcesu pierwszej części. Bałam się niepotrzebnie. Jest to bowiem doskonała kontynuacja Alibi. Mamy tu starych bohaterów, których znamy i lubimy, ale są też nowi, którzy wprowadzają do powieści tajemnicę i napięcie. Co więcej, wątki tych postaci zupełnie zaskakują. Gdy już wydaje nam się, że wiemy wszystko, na kolejnej stronie czeka na nas następna rewelacja. Jednak autorka nie ustrzegła się monotonii. Widać ją w relacji między Hanką a Mikołajem. On na nią czeka, ona się boi. A potem jak już ona chce, to on nie może. Moim zdaniem trwa to zbyt długo. Nie mogłam doczekać się, kiedy w końcu autorka pozwoli im być razem.

Bardzo podobał mi się pewien zabieg zastosowany przez autorkę powieści. Tak jak w pierwszej części niezwykle umiejętnie dobrała cytaty z Romea i Julii do rozdziałów, tak teraz wspaniale wkomponowała w wydarzenia słowa Mikołaja, męża Hanki. Dzięki temu możemy go lepiej poznać. Dowiadujemy się, że nazywał Hankę Szczęściem lub co mówił, kiedy zobaczył ją po raz pierwszy.

Czytanie książki Krok do szczęścia sprawiło mi wiele przyjemności. To ciepła, momentami wzruszająca książka idealna na ciepłe dni, a już niedługo wakacje. Polecam wszystkim tym, którym podobała się pierwsza część, ale i tym, którzy chcą po prostu przeczytać piękną historię o miłości.

 Zdjęcia ponownie wykonała moja Siostrzyczka, jako że zostawiłam te książki w moim rodzinnym mieście. Dziękuję!